اگر الکترون های اتم های مغناطیسی همسایه با یکدیگر برهمکنش داشته باشند به عنوان تبادلی مستقیم شناخته می شود زیرا برهمکنش تبادلی ای مستقیما و بدون نیاز به واسطه جلو می رود.
گرچه این مسیر بسیار واضحی برای برهمکنش تبادلی ای به نظر می رسد، اما بندرت شرایط مربوط به آن در موقعیت فیزیکی پیش می آید. در واقع اغلب، تبادلی مستقیم فرآیند مهمی در کنترل خواص مغناطیسی نمی تواند باشد زیرا برهمنهادگی مستقیم وکافی بین اوربیتال های مغناطیسی همسایه وجود ندارد. برای مثال در عناصر خاکی 4f که در آن الکترون ها بشدت جایگزیده اند و بسیار نزدیک هسته قرار گرفته اند، با احتمال کمی چگالی الکترونی خارج از دهمین زیر لایه اتمی بسط میابد. این بدین معنی است که برهمکنش تبادلی ای مستقیم تقریبا هیچ نقشی در عناصر خاکی ندارد. حتی در فلزات واسطه مثل Fe، Co و Ni که اوربیتال های 3d دورتر از هسته توسعه میابند، تبادلی مستقیم منجر به مشاهده خواص مغناطیسی نمی شود. این نوع برهمکنش معمولا در فلزات رخ می دهد. در واقع این برهمکنش برای الکترون های رسانش مهم است.
There are no comments yet
Or use one of these social networks